Jaguar E-Type był produkowany w latach 1961-1975. Pojazd zajął pierwsze miejsce w rankingu The Daily Telegraph stu najpiękniejszych samochodów wszech czasów. Za arcypiękne nadwozie odpowiedzialny był Malcolm Saver. Nadwozie wyrażało jednocześnie brytyjską elegancję, jak i sportowe zapędy. Charakterystyczna była bardzo długa maska oraz częściowo schowane koła w nadkolach. Poza tym, że pojazd zachwycał pod względem stylistycznym, auto miało też nowatorskie tylne zawieszenie.
Jaguar E-Type jednym z najpiękniejszych samochodów wszech czasów
Pojazd szokował też swoimi osiągami, bowiem pod maską znalazł się 3,8-litrowy silnik benzynowy wolnossący R6 generujący aż 269 KM, a przy wadze niespełna 1200 kg gwarantował przyspieszenie do „setki” w niecałe 7 sekund! Z kolei prędkość maksymalna wynosiła niewyobrażalne ówcześnie 241 km/h. Napęd trafiał oczywiście na tylną oś.
W 1965 roku wprowadzono odmianę 2+2 bazującą na coupe, z wydłużonym o 23 cm rozstawem osi. W 1968 roku wprowadzono zmodernizowaną wersję z większym, 4.2-litrowym silnikiem o tej samej mocy, jednak wyższym momencie obrotowym (385 zamiast 353 Nm). W 1971 roku gamę zasiliła flagowa jednostka V12 o pojemności 5.3 litra, rozwijająca 276 KM, co zapewniało autu przyspieszenie od 0 do 100 km/h w 6,4 sekundy. Od tego momentu nie oferowano już coupe w krótkiej wersji, a roadster wychodził tylko z przedłużonym rozstawem osi z odmiany 2+2.
Brytyjska legenda zyskała drugie życie jako restomod od Jaguar Classic
Teraz brytyjska legenda po raz kolejny doczekał się ciekawego restomoda, tym razem autorstwa działu Jaguar Classic, zajmującego się renowacją klasycznych modeli brytyjskiego producenta. Fabryczny dział renowacji producenta samochodów dostarczył przebudowanego i zmodernizowanego Roadstera E-Type z 1965 roku nowemu właścicielowi podczas platynowego jubileuszu Królowej Elżbiety II. Klient mógł nawet wziąć udział w paradzie modeli marki podczas uroczystości.
Co ciekawe, kupujący chciał mieć Roadstera E-Type z roku, w którym się urodził. Jaguar Classic poradził sobie jeszcze lepiej, znajdując egzemplarz z datą budowy zaledwie dwa dni po urodzinach klienta. Samochód wymagał jednak gruntownej renowacji, aby przywrócić go do stanu zdatnego do jazdy.
Kilka istotnych modyfikacji
Przebudowany E-Type Roadster ma nadwozie w niestandardowym odcieniu niebieskiego, który czerpie inspirację z koloru Union Jack. Reflektory LED zastępują oryginalne lampy. Wewnątrz znajduje się skórzana tapicerka w czerwonym kolorze, który pochodzi z odcienia brytyjskich skrzynek pocztowych.
Samochód ma również kilka ulepszeń w stosunku do oryginalnego Roadstera E-Type z serii 1. Zamiast oryginalnej, rzędowej szóstki o pojemności 4.2 litra, ten kabriolet ma teraz silnik o pojemności 4.7 litra. Nowy wydech i kolektor nadają silnikowi odpowiedni dźwięk. Według Jaguara, moc przechodzi przez zmodyfikowaną pięciobiegową skrzynię manualną, która jest płynniejsza, cichsza i bardziej wyrafinowana niż konstrukcja z lat 60-tych.
Aby poradzić sobie z dodatkową mocą wyjściową większego silnika, inne ulepszenia obejmują ulepszone zawieszenie, lepsze hamulce i szersze opony. Kabina tego E-Type jest wyposażona w klasyczny system informacyjno-rozrywkowy, który składa się z małego ekranu do wyświetlania wskazówek nawigacji satelitarnej. Posiada również ekran dotykowy i obsługę Bluetooth. Tabliczka na desce rozdzielczej przedstawia „E-Type 1961-2021”.
E-Type to popularna baza do restomoda
Dla każdego posiadacza klasycznego E-Type’a Jaguar Classic oferuje ulepszoną pięciobiegową skrzynię biegów i klasyczny system informacyjno-rozrywkowy jako modyfikacje mające na celu ulepszenie klasycznego modelu.
E-Type jest dość powszechnym punktem wyjścia do tworzenia restomodów. Jako przykład, E-Type UK użył coupe z serii 3 E-Type do zbudowania restomoda przy użyciu 6.1-litrowego V12 z wtryskiem paliwa, produkującego 405 KM. Otrzymał również aktualizacje zawieszenia i hamulców. Nadwozie miało reflektory LED, chromowany przedni zderzak i wydłużone żaluzje na masce.
Podobnie firma Eagle ma całą działalność związaną z budową zmodernizowanych E-Type’ów. Obszerne modyfikacje mogą obejmować aluminiowe części kadłuba, skrzyni biegów i bloku silnika w celu zmniejszenia masy.
Ferrari Testarossa to prawdziwa ikona supersamochodu
Drugim opisywanym przez nas przykładem restomoda jest Ferrari Testarossa autostwa włoskiego warsztatu specjalizującego się w modyfikacjach i odrestaurowywaniu tego modelu. Mowa tu o Officine Floravanti.
Oryginalne Ferrari Testarossa zadebiutowało w 1984 roku i było jednym z najpopularniejszych modeli z galopującym rumakiem na masce. Nawet osoby niezwiązane ze środowiskiem motoryzacyjnym, mogą kojarzyć białą Testarossę z kultowego serialu „Miami Vice”.
Mocne V12 i mnóstwo stylu
Testarossa była następcą modelu Berlinetta Boxer, po którym zresztą odziedziczyła płytę podłogową. W historii Ferrari znane już był modele w latach 50. i 60. o takiej nazwie, jednak wtedy pisana ona była oddzielnie (Testa Rossa). Po włosku oznacza to „czerwona głowa”, co miało być nawiązaniem do czerwonej pokrywy zaworów jednostki napędowej. 2-drzwiowe, klinowate nadwozie od Pininfariny świetnie oddaje charakter auta i zachwyca nawet dziś.
Sercem pojazdu była 5-litrowa jednostka V12 o mocy 390 KM. Napęd trafiał na tylną oś poprzez 5-biegową skrzynię manualną.
W 1991 roku dokonano pierwszej modyfikacji. Przyjęto wtedy nazwę 512TR, a zmianie uległ przód auta, a także moc jednostki napędowej. Pas przedni zyskał więcej obłości, zaś jednostka napędowa generowała od tej pory 420 KM. Kolejną modernizację przeprowadzono w 1994 roku, która jednak pogorszyła wygląd Testarossy. Moc wzrosła wówczas do 440 KM. Produkcję włoskiego supersamochodu zakończono w 1996 roku, zaś jego następcą zostało Ferrari 550 Maranello.
Testarossa jako restomod jeszcze bardziej intrygująca
Teraz Testarossa zyskała drugie życie dzięki włoskiemu warsztatowi. Z zewnątrz nie znajdziemy wielu różnic względem oryginału, jednak samochód otrzymał kurację wzmacniającą o 109 KM, jednocześnie będąc lżejsze o 130 kg względem oryginału. Jednostka V12 nadal ma pojemność skokową 4943,04 cm3, ale Officine Fioravanti zmodyfikowało tłoki i wałki rozrządu, a także zastępiło oryginalny mechaniczny wtrysk paliwa systemem sterowanym elektronicznie. Silnik ma teraz czerwone pole przy 9000 obr./min zamiast pierwotnych 6700 obr./min.
Jeśli kierowca chce poczuć różnicę między oryginalną mocą a ulepszeniami, wystarczy nacisnąć przełącznik na konsoli środkowej. W jednym ustawieniu jednostka rozwija bowiem standardowe 390 KM, zaś drugie uwalnia pełne 499 KM. Officine Floravanti szacuje, że prędkość maksymalna wzrosła z 291 do 320 km/h.
Sporo modyfikacji mechanicznych, wizualnie symboliczne zmiany
Ten restomod na bazie Testarossy ma części, dzięki którym zachowuje się bardziej jak nowoczesny supersamochód. Dostępne są regulowane amortyzatory Ohlins z czterema ustawieniami oraz nowe stabilizatory z sześcioma regulacjami. Kierownica ma teraz tylko dwa obroty od oporu do oporu. Hamulce Brembo mają sześciotłoczkowe zaciski z przodu i czterotłoczkowe z tyłu. Aby dostosować prowadzenie do warunków, dwa pokrętła na konsoli środkowej umożliwiają wybór spośród oddzielnych trybów Wet, Normal, Sport i Race dla układu ABS i kontroli trakcji.
Officine Fioravanti wprowadza tylko kilka poprawek w wyglądzie zewnętrznym. Wysuwane reflektory mają teraz oświetlenie LED. Zamiast 16-calowych kół Testarossy, firma stosuje naprzemienną konfigurację, która ma 17-calową średnicę z przodu i 18-calową średnicę z tyłu. Kupujący wybrał biały kolor nadwozia.
Ta Testarossa ma tapicerowaną kabinę w jasnym odcieniu brązu. Siedzenia i panele drzwiowe są pokryte perforowaną skórą. Wszystkie oryginalne elementy z tworzywa sztucznego na desce rozdzielczej, konsoli środkowej i drzwiach są teraz wykonane z aluminium. Ostatnim akcentem jest to, że oldschoolowy telefon samochodowy, który mocuje się po stronie pasażera na konsoli środkowej, wykorzystuje Bluetooth.